większej od masy nukleonu. Nukleon, chwytając w procesie oddziaływania wirtualny mezon, może zmienić swój stan na również wirtualny - taki stan wzbudzony. Jego rozpad z emisją mezonu chwytanego przez pierwszy nukleon doprowadzi do stanu końcowego dwu oddziałujących nukleonów (rys. 4.17).<br>&lt;gap&gt;<br>Możliwość zachodzenia takich procesów wskazuje na jeszcze jedną cechę oddziaływań jądrowych. Dotychczas traktowaliśmy je jako oddziaływania dwuciałowe. Jeżeli dołączymy trzeci nukleon, to oddziaływania w takim układzie trzynukleonowym będą sumą oddziaływań między parami nukleonów 1-2, 2-3 i 3-1. Innymi słowy uważamy, że wprowadzenie trzeciego nukleonu nie modyfikuje oddziaływań między dwoma pierwotnymi nukleonami, że nie ma siły trzyciałowej, która zależałaby