pozostaje obszar pustki, którego nie jest w stanie dotknąć i uleczyć. Pacjent stawiał opór, stwierdzając, że adopcję (gdy miał trzy lata) zaakceptował. Z niechęcią zgodził się więc na modlitwę, która miała dotknąć tego właśnie obszaru jego doświadczeń. <br>Opisując następnie swoje przeżycia, stwierdził, że nie był dotychczas w stanie wyobrazić sobie, jak bardzo przeszłość rzutuje na nasze życie, w jakim stopniu nieświadomość gromadzi tak żywe wspomnienia, choć w świadomości uległy one rozkładowi już przed wielu laty. Nie zdawał sobie też sprawy z tego, czego może dokonać modlitwa. Płakał podczas niej, gdy z głębi swojego wnętrza, którego nigdy nie był świadom, usłyszał głos matki