się wiosną 1977 roku, półtora roku po śmierci Swinarskiego, pozostającego wówczas ogromnym autorytetem i ludzkim, i artystycznym. W teatrze trwały jeszcze próby doprowadzenia do wystawienia Hamleta według jego pomysłu, po części przygotowanego. W rezultacie do premiery nie doszło. Ale Swinarski był cały czas obecny. Aktorzy bez przerwy mówili o tym, jak by on na to zareagował, jak by coś ocenił. Jego metoda pracy, polegająca na wykorzystywaniu prywatnej osobowości aktorów, wydawała się wtedy w zespole bardzo żywa. Z dzisiejszej perspektywy widać, że została ona wręcz zmitologizowana, podobnie jak i sama postać Swinarskiego. <br> W takiej sytuacji psychologicznej zespołu pojawił się Grzegorzewski z pomysłem wystawienia Wesela