przeraża. <br>Hanka jakiś czas przyglądała się jej w milczeniu, a potem stwierdziła, że lepiej będzie, jeśli Ewelina usunie się na czas rozmowy, wyjdzie z mieszkania albo zamknie się w drugim pokoju. <br>- Ale to ja jej powinnam opowiedzieć o ojcu... <br>- Będziesz miała na to czas. W tej chwili zrobisz na niej jak najgorsze wrażenie. Jak mi nie wierzysz, spójrz w lustro. <br>Ewelina skapitulowała. Kiedy odezwał się dzwonek przy drzwiach, ukryła się gabinecie, który sąsiadował z salonem. Miała nadzieję, że usłyszy, co tamci między sobą mówią. Hanka poszła otworzyć, a ona stanęła pod ścianą obok biblioteki zawalonej książkami. Jakoś nigdy nie sięgnęła po żadną