dumni. Z dala miał zgrabną sylwetkę, wspierał się na kamiennych filarach. Biegły po nim dwa tory kolejowe, po jednym kursowały pociągi dudniąc głucho, drugi właśnie budowali. Posunęli się już o ponad półtora kilometra od Ubaganu i mogli dojeżdżać do pracy drezyną po ułożonym przez siebie torze.<br>Teraz, kiedy most stał, jak się patrzy, dwie brygady z namiotów szykowały się do odjazdu do Nowego Depo, aby tam wymurować parowozownię i przysposobić stację rozrządową. Spawacze już wyjechali, co zasmuciło Mariuszka, bo bardzo lubił przyglądać się ich pracy, tryskającym z sykiem iskrom, płomykom niebieskim, niesamowitym, od czego później bolały go zaczerwienione oczy. Krocie iskier przypominały mu