reprezentację Polski w piłce nożnej. Szkoła też nie była jedna. Pewnego dnia przeczytałam w gazecie, że ogłoszono zapisy do Studia Baletowego Operetki Warszawskiej i pobiegłam tam zaraz. Kazali mi rozebrać się do trykotu, trochę się poruszać - i przyjęli. Nie wiem dlaczego, bo zupełnie nie miałam talentu.<br>Z tańcem było tak jak ze śpiewem: nie mogłam zrozumieć, o co chodzi. Śpiewa się wokalizę, czyli jakieś nuty bez tekstu, trzeba je utrzymać na określonej wysokości, ale właściwie po co? Udawało mi się tylko wtedy, kiedy zmusiłam się, by nie myśleć o niczym. Jeśli tylko wkradała się jakaś myśl, zaczynałam fałszować. Wytłumaczył mi kiedyś Marek