Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
przeciw wielu wrogom: przeciw „jezuitom", przeciw romantykom i mistykom, przeciw sentymentalistom.
Powieść, która wywołała skandal polityczny, oceniana była różnie przez historyków literatury. Wedle opinii Ignacego Chrzanowskiego, „nie ma w sobie prawdy życiowej", ponieważ nie opisuje żadnej prawdy. Jest bezkształtnym zlepkiem „różnych pierwiastków ciemnoty i wstecznictwa nie jednej jakiejś określonej epoki i nie jednego określonego miejsca". Zdaniem tegoż dzieło to sytuuje się znacznie poniżej innych pism satyrycznych Potockiego, którym przyznaje dużą rangę. Przeciwnie Emil Kipa – uważa je za ukoronowanie konsekwentnie prowadzonej walki Potockiego ze wstecznictwem, za najbardziej dobitny wyraz jego liberalnych przekonań. Badaczowi temu zawdzięczamy kolejną obserwację dotyczącą
Powieść, która wywołała skandal polityczny, oceniana była różnie przez historyków literatury. Wedle opinii Ignacego Chrzanowskiego, „nie ma w sobie prawdy życiowej", ponieważ nie opisuje żadnej prawdy. Jest bezkształtnym zlepkiem „różnych pierwiastków ciemnoty i wstecznictwa nie jednej jakiejś określonej epoki i nie jednego określonego miejsca". Zdaniem tegoż dzieło to sytuuje się znacznie poniżej innych pism satyrycznych Potockiego, którym przyznaje dużą rangę. Przeciwnie Emil Kipa – uważa je za ukoronowanie konsekwentnie prowadzonej walki Potockiego ze wstecznictwem, za najbardziej dobitny wyraz jego liberalnych przekonań. Badaczowi temu zawdzięczamy kolejną obserwację dotyczącą
przeciw wielu wrogom: przeciw „jezuitom", przeciw romantykom i mistykom, przeciw sentymentalistom.<br> Powieść, która wywołała skandal polityczny, oceniana była różnie przez historyków literatury. Wedle opinii Ignacego Chrzanowskiego, „nie ma w sobie prawdy życiowej", ponieważ nie opisuje żadnej prawdy. Jest bezkształtnym zlepkiem „różnych pierwiastków ciemnoty i wstecznictwa nie jednej jakiejś określonej epoki i nie jednego określonego miejsca". Zdaniem tegoż dzieło to sytuuje się znacznie poniżej innych pism satyrycznych Potockiego, którym przyznaje dużą rangę. Przeciwnie Emil Kipa – uważa je za ukoronowanie konsekwentnie prowadzonej walki Potockiego ze wstecznictwem, za najbardziej dobitny wyraz jego liberalnych przekonań. Badaczowi temu zawdzięczamy kolejną obserwację dotyczącą
