itp. Dodatkowo każdy z tych walorów jest charakteryzowany pod kątem przydatności dla różnych typów turystyki lub wypoczynku, właściwości zdrowotno-higienicznych i cech estetycznych, zwykle w jakościowej skali bonitacyjnej. W ten sposób uzyskuje się skalę atrakcyjności krajobrazu, oczywiście odrębną dla poszczególnych typów aktywności turystyczno-rekreacyjnej. Wszelkiego rodzaju całościowe oceny (dla turystyki jako takiej) są w zasadzie bezwartościowe, właśnie ze względu na rozmaitość potrzeb, nieraz wzajemnie sprzecznych. Przykłady różnych ujęć ocennych przedstawiają rysunki 29, 30, 31. W ujęciu geoekologicznym środowisko przyrodnicze, krajobraz, traktuje się całościowo jako swojego rodzaju system przestrzenny o określonych właściwościach strukturalnych, takich jak:<br>1) wymiar konfiguracji przestrzennej, tj. rozmieszczenie poszczególnych elementów