zagrażających życiu i zdrowiu człowieka; walory antroposfery, takie jak dobrze wkomponowana w krajobraz zabudowa, obecność akcentów architektonicznych, estetyczny układ pól, łąk i lasów, dostępność komunikacyjna itp. Dodatkowo każdy z tych walorów jest charakteryzowany pod kątem przydatności dla różnych typów turystyki lub wypoczynku, właściwości zdrowotno-higienicznych i cech estetycznych, zwykle w jakościowej skali bonitacyjnej. W ten sposób uzyskuje się skalę atrakcyjności krajobrazu, oczywiście odrębną dla poszczególnych typów aktywności turystyczno-rekreacyjnej. Wszelkiego rodzaju całościowe oceny (dla turystyki jako takiej) są w zasadzie bezwartościowe, właśnie ze względu na rozmaitość potrzeb, nieraz wzajemnie sprzecznych. Przykłady różnych ujęć ocennych przedstawiają rysunki 29, 30, 31. W ujęciu