1969 roku. Większość akompaniujących mu grup ochrzcił także jako Upsetters, tak samo nazwał własną wytwórnię płytową.<br>Z czasem rozczarował się do piosenek i coraz chętniej zajmował się muzyką instrumentalną, wzorowaną na tematach z filmów szpiegowskich i spaghetti westernów. Uważnie też wsłuchiwał się w śpiewy kościelne i pieśni charakterystyczne dla typowo jamajskiego kultu synkretycznego Pukkumin a (Pocomania), łączącego wierzenia afykańskie z obrzędowością chrześcijańską. Efektem były porywające single instrumentalne o rytmie niby-szybkim, a jednak, jak tłumaczył sam Perry, "sprawiającym, że czujesz, jakbyś brodził w kleju". Prominentną rolę Perry przyznał basowi ("mózgowi muzyki"), na drugim miejscu stawiając bębny ("serce") . Niemal całkowicie zrezygnował też