za wiosła. Sotion usiadł przy sterze. Wraz z winem i wolnością w niedawnych więźniów wstąpiły nowe siły. Morze było spokojne. Wiosłowali bez wytchnienia, aby jak najprędzej oddalić się od złowrogich brzegów Sycylii. Oby tylko świt nie zaskoczył ich rychło. Wiosła chłopców równomiernie zanurzały się w wodę. Lekka łódź mknęła niby jaskółka.<br>Granat nocy przełamywał się w szarość. Gwiazdy pobladły i znikły. Od wschodu nad morzem pojawiła się zielonkawa, jasna smuga. Morze rozbłysło niby płynne srebro. Nad zielonkawym światłem nieba wytrysły różowe promienie jak rozstawione palce dłoni olbrzyma. Ujrzeli przed sobą na horyzoncie fioletowe wzgórza Kalabrii. Wiosłowali zapamiętale. W pewnej chwili Kalias