robił się nienaturalny jasny, zdyszany. - Nic nie widzą, niczego nie zauważą, nie ocenią... Milcz, milcz ja dobrze wiem, jaki jesteś - stłumiła głos w obawie przed Sabiną - przyjdź tu zaraz; nie, nie na obiad, tylko właśnie zaraz - &lt;orig&gt;gamasze&lt;/&gt; gotowe! <br>Trzasnęła słuchawką, cała drżała wróciła do salonu. <br>Mijając wielkie lustro, spojrzała na jaskrawy sweter i twarz jej wypogodniała znowu. "Close your eyes" - nie, w salonie nie było słychać radia sąsiadów, a może skończyła się już ta płyta. <br>Róża podeszła do fortepianu, zaczęła przerzucać nuty. Po chwili rozłożyła na pulpicie "Żal" Chopina, etiudę zaadaptowaną do śpiewu. Siadła, zagrała parę taktów... Ogromnie lubiła śpiewać, wiecznie