wielką żałością gramolił się z pościeli. Oprzytomniał już i dojrzał w ciemności szarą plamę okienka, sieczonego deszczem. Straszne rzeczy działy się na świecie: jakieś świsty złowrogie, parskania niepojęte, jakieś hałasy niewiadome... Wiatr siepał ulewą, miotał okropnym chlustaniem, dudnił skowytem po ścianach chałupy; przejmująco huczały drzewa.<br>&lt;page nr=130&gt; Wraz i błysnęło przeraźliwie. Oślepiająca jasność rozdarła szarą plamę okienka i ostrym ogniem sypnęła Mrowcowi w źrenicę. I wespół grzmot strzelił jakby walącego się w płomieniach świata -- trzask straszliwy, rozpruwający śmiertelnie!<br>- Panie Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! - zajęczał chłop i w pierś bić się począł twardą pięścią. Ze trzy razy powtórzył nabożne westchnienie, zanim odważył się