cechy rysowały się tak czytelnie na modelinowej twarzy, widoczne też w sposobie trzymania głowy, w wyrazie ust. Konrad stał, zapatrzony, zdumiony tym, co odkrył. Miał wrażenie, że tym, co wyrzeźbił - sam sobie objaśnił rzeczywistość.<br>Za jego plecami otwarły się nagle drzwi i do pokoju Konrada weszła jego starsza siostra, Bebe - jasnowłosa, ciemnooka, opalona na złoto, z białym śladem pasty do zębów na dumnym podbródku. Ubrana w piżamę, na ramieniu miała wilgotny ręcznik.<br>- Już po dziesiątej, idę spać - powiedziała. - Ty już też idź, Kozio. O! Co to? Jakie ładne!<br>Podeszła bliżej i zatrzymała się w podziwie przed modelinową główką.<br>Konrad uśmiechnął się