Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
więc rzeczywisty lagranżjan jednowymiarowego pola fermionowego ma postać
Po tym wprowadzeniu, opiszemy teorię, w której napotkamy nowy rodzaj symetrii
- supersymetrię. Zmiennymi dynamicznymi są jednowymiarowe pola bozonowe X,
które opisują położenie cząstki w przestrzeni, oraz jednowymiarowe pola fermionowe, które nie mają bezpośredniej interpretacji. Działanie dla teorii przyjmujemy w postaci
Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza.
Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr
gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z
Po tym wprowadzeniu, opiszemy teorię, w której napotkamy nowy rodzaj symetrii
- supersymetrię. Zmiennymi dynamicznymi są jednowymiarowe pola bozonowe X,
które opisują położenie cząstki w przestrzeni, oraz jednowymiarowe pola fermionowe, które nie mają bezpośredniej interpretacji. Działanie dla teorii przyjmujemy w postaci
Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza.
Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr
gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z
więc rzeczywisty lagranżjan jednowymiarowego pola fermionowego ma postać <br><gap><br>Po tym wprowadzeniu, opiszemy teorię, w której napotkamy nowy rodzaj symetrii <br>- supersymetrię. Zmiennymi dynamicznymi są jednowymiarowe pola bozonowe X, <br>które opisują położenie cząstki w przestrzeni, oraz jednowymiarowe pola fermionowe, które nie mają bezpośredniej interpretacji. Działanie dla teorii przyjmujemy w postaci <br><gap><br>Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza. <br>Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr <br><gap><br>gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z
