składowych niezależnie od ewentualnego narzucenia innych więzów (związane jest to z faktem, że równania ruchu dla fermionów wiążą ze sobą różne składowe i dopiero kwadrat tych <br>&lt;page nr=29&gt;<br>równań jest analogiczny do bozonowych równań ruchu, czyli niezależnych dla wszystkich składowych). <br>Przedstawimy po kolei pola masywne o spinach od 0 do 2, podając jawnie liczbę <br>składowych (czyli funkcji opisujących pole przed rozwiązaniem równań ruchu i narzuceniem więzów) oraz liczbę stopni swobody (czyli funkcji opisujących pole po rozwiązaniu równań ruchu i narzuceniu więzów). Więzy, które narzucamy, muszą być kowariantne (zgodne z symetrią Lorentza) i, aby pole było polem o "czystym" spinie s, doprowadzać do liczby