jako regularności, jako niedorzeczności i szaleństwa, a nie rozsądku i umiaru, jako olśniewającego kalejdoskopu złud, olśnień, blasków, odbić lustrzanych, pogłosów echa, zjawisk niepochwytnych i zdumiewających, a nie oczywistych i pewnych. Była to wizja świata, który daje się poznać jako fenomen nieustannej metamorfozy, choć jest w istocie w tajemniczej swej głębi jeden, jedyny i jednolity. Tworzą go bowiem wzajemne związki wszelkich rzeczy między sobą, zwane "korespondencją", czyli odpowiedniością, stanowiącą zasadę tego świata. Ale odkryć ją może tylko geniusz artysty, wyobraźnia, a nie logika. Dlatego opis, a nie wzruszenie jest ambicją poety: odkrycie i rozwinięcie paradoksu, a nie poczciwa prostota, zdumienie, zaskoczenie, zdziwienie, a