której wspomniany już malariolog sir Gordon Covell mówi na podstawie własnego doświadczenia? Otóż był przez trzy lata pierwszej wojny światowej w Afryce Wschodniej, gdzie w 1917 roku na tysiąc żołnierzy były aż tysiąc czterysta dwadzieścia dwa zachorowania! Jak to jest możliwe? Ano niektórzy byli w szpitalu złożeni tą chorobą nie jeden raz.<br> Jakież tomy wypełniłoby opisanie walki o leki! Gdyby Niemcy nie byli w pierwszej wojnie światowej pozbawieni chininy, toby pewno nie szukali namiastki. W 1939 roku mieli już chloroquinę, ale kiedy wstępne badania ujawniły toksyczność tego preparatu, zrezygnowali z powszechnego zastosowania. Dostarczyli ją jednak wojskom francuskim rządu Vichy w Afryce, tam