na sam spód; po <br>całych dniach przesiadywała u stróżów, u służby po cudzych kuchniach i utytłana <br>w plotkach wracała do domu, aby z nie doskrobanych kartofli i łykowatego mięsa <br>ugotować obiad, do którego głód tylko mógł człowieka przymusić.<br> <br>&lt;gap&gt;<br><br> Teofil wzdrygnął się, jakby go dotknęło czyjeś spojrzenie. W rozchyleniu chmur <br>błyszczała jedna jedyna gwiazda, osobliwie świetna. Ze ściśniętym sercem patrzył <br>w to "oko nocy", obdarzając je potęgą, gniewem i obrazą. Był to Syriusz, który, <br>oddalony o osiem lat świetlnych, widział go jeszcze w dziecinnym łóżku, z puklami <br>włosów rozsypanymi po poduszce, pod obrazem Anioła Stróża &lt;page nr=211&gt;.<br>19<br> Ksiądz kanonik Paliwoda po przyjęciu Ostatniego Namaszczenia