nią. W tym momencie bez żadnego wysiłku, bez żadnej refleksji <br>zostajesz uwolniony od narodzin i śmierci, stając się 'buddą' ".&lt;/&gt; Siła 'buddów', o której pisze Dogen, to 'najwyższa mądrość', która jest niedualną świadomością. Zgodnie z 'logiką paradoksu' jest to siła immanentno-transcendentna, ponieważ 'jaźń oświecona' jest absolutnie sprzecznie samotożsama z 'jaźnią jednostkową'. W tym kontekście należy rozumieć słowa Dogena, iż medytacja w pozycji siedzącej jest bezpośrednim odwołaniem się do 'natury buddy' <br>i dlatego zasługuje na miano 'cudownej praktyki' (jap. myoshu). <br>Koncepcja medytacji w myśli Dogena jest równie szokująca jak najbardziej <br>zagadkowe koany. Jak bowiem praktykować medytację, która nie jest przyczyną <br>'oświecenia', ale