ma <br>sensu zmieniać czegoś, co nie ma stałych cech. Mistrzowie zen wyraźnie <br>odróżniają 'pustkę prawdziwą' od fałszywej 'pustki jednostronnej'. 'Pustka<br>prawdziwa', którą Nishida określał mianem 'nicości absolutnej', jest negacją <br>nie tylko afirmacji, ale także negacji. Nie może zostać uprzedmiotowiona, <br>ponieważ jest paradoksem, czyli 'absolutnie sprzeczną samotożsamością' <br>bytu i niebytu. 'Jaźń jednostkowa' nie może być oczyszczana ani wyciszana <br>właśnie dlatego, że tego rodzaju praktyka uwikłana jest w epistemologiczny <br>dualizm podmiotu i przedmiotu poznania, który powinien być w akcie <br>'oświecenia' przekroczony. Każda próba jakościowej zmiany 'jaźni jednostkowej' <br>jest przedmiotowym celem zabiegów podmiotu poznania i dlatego <br>tego rodzaju praktyka zen została określona pejoratywnym mianem