autorów (ogółem 32 razy). Znowu najczęściej (11 razy) wymieniony był Pliniusz (19 minerałów opisanych w tomie III &lt;hi rend="italic"&gt;Nowych Aten&lt;/hi&gt; pochodzi z dzieła tego rzymskiego naturalisty), po nim Maseniusz (3 razy) oraz Vincentius Bellovacenisis, Kircher i G. Agricola (po 2 razy). Pozostali autorzy, a wśród nich G. Rzączyński, wspominani byli po jednym razie, większość stanowią tu autorzy starożytni<br> W rzeczywistości wiadomości o kamieniach szlachetnych i ozdobnych w tomie III pochodzą z wymienionego w "Katalogu &lt;orig&gt;autorrów&lt;/orig&gt;" dzieła Maseniusza. Z tego właśnie dzieła pochodzi opis większości, bo aż 16 minerałów (amianthus czyli asbestus, &lt;gap&gt;.), a nadto całe zakończenie rozdziału, będące niomal tłumaczeniem tekstu.<br> Pisząc o pozostałych