namysłu do basenu. Wchodzi, aby nie wyjść z tej kąpieli. Ledwie dotknęła bosą nóżką srebrnego żwiru, otwarła się toń zdradliwa i wciągnęła księżniczkę świdnicką. <br><br>Jakie przerażenie, jaka rozpacz osieroconego fraucymeru! Częstobronka zawodzi najgłośniej, że to namówiła do wszystkiego uwielbianą księżniczkę. Daremne poszukiwania, na nic łzy. Musiały zameldować o nieszczęściu księciu jegomości. Zaraz, na znak żałoby, zdjął z głowy złotą koronę, okrył twarz zbolałą płaszczem karmazynowym i gorzko zapłakał. Potem wyjechał na miejsce wypadku. I patrzcie! Już tam żadnych gajów ani marmurów nie znaleźli. Kamienistym wądołem pluskał jak przedtem ruczaj, leżały zwalone wykroty drzew, ale po Ofce nie było ni śladu.<br>Chwycona