Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
1917.
Szabla wz. 1917 szeregowego kawalerii. Szable tego wzoru zostały wprowadzone do uzbrojenia Wojska Polskiego w 1919 r. Były one masywniejsze i mniej starannie wykonane niż szable w wersji oficerskiej i podoficerskiej. Podstawową różnicą było bielenie cynkiem opraw rękojeści. Trzony nie były lakierowane, z lekka ukośnie karbowane (bez metalowego oplotu), jelce nie miały wąsów. Głownie były zawsze ciągnione w jedną bruzdę, zaopatrywane w charakterystyczny znak GUZA (Główny Urząd Zaopatrzenia Armii). Blaszane pochwy (o konstrukcji takiej jak szabel oficerskich i podoficerskich) malowane były na zielono. W 1919 r. szable tego wzoru wytwarzała firma G. Borowskiego (przekazując 5318 tych szabel wojsku) oraz warszawska
1917.<br>Szabla wz. 1917 szeregowego kawalerii. Szable tego wzoru zostały wprowadzone do uzbrojenia Wojska Polskiego w 1919 r. Były one masywniejsze i mniej starannie wykonane niż szable w wersji oficerskiej i podoficerskiej. Podstawową różnicą było bielenie cynkiem opraw rękojeści. Trzony nie były lakierowane, z lekka ukośnie karbowane (bez metalowego oplotu), jelce nie miały wąsów. Głownie były zawsze ciągnione w jedną bruzdę, zaopatrywane w charakterystyczny znak GUZA (Główny Urząd Zaopatrzenia Armii). Blaszane pochwy (o konstrukcji takiej jak szabel oficerskich i podoficerskich) malowane były na zielono. W 1919 r. szable tego wzoru wytwarzała firma G. Borowskiego (przekazując 5318 tych szabel wojsku) oraz warszawska
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego