błękitnooką warkoczastą Marysię (znałem ją nieźle, bo raz wyprawiliśmy się oboje z jej ojcem wynajętą dorożką, z Alim na koźle, na przedmieście Esfahanu, gdzie dokonywał on zakupów żywności dla naszych zakładów), w krótkiej białej sukience, i Zosię wraz z Dzidką, obie tylko w skąpych majtkach, bo u góry nie miały jeszcze czego ukrywać przed oczyma chłopców, i wszystkie trzy bez uprzedzenia obrzuciły nas nadpsutymi pomarańczami i owocami granatu, które rozpryskiwały się z krótkim mlaśnięciem na naszych obnażonych piersiach, tak że wydawało się, że krwawimy obficie,<br>ale nic nam nie było,<br>a ten podstępny atak tak nas rozgniewał, że rzuciliśmy się wpław do