literaturą sowizdrzalską i kalendarzami) zaspokajały ówczesne zapotrzebowania czytelnicze. Zdaniem Janusza Maciejewskiego była to literatura zbyt "uczona", obracająca się głównie wokół tematyki religijnej, następnie historycznej, w dalszej kolejności polityczno-prawnej i pseudonaukowej. Jednym z przejawów owego swoistego scjentyzmu, który nawiązywał do najgorszych tradycji literatury doby średniowiecza, było utrzymywanie się łaciny jako języka literackiego. Szlachtę te sprawy głęboko nudziły, stąd też tak chętnie sięgała po zawarte w rękopisach fraszki, anegdoty czy utwory poetyckie.<br>Powyższe teksty gromadzono w tak zwanych silva rerum, których zwłaszcza wiek XVII pozostawił nam co najmniej kilkaset.<br>Były to księgi rękopiśmienne, sporządzane przez posiadacza, który wpisywał do nich interesujące go utwory