została zatarasowana do tego stopnia, że jakkolwiek dano żołnierzom rozkaz marszu naprzód, aby dotarli do żywych celów, to nogi im grzęzły w skłębionej na piętnastu jardach masie martwych i konających".<br> W tej jednej tylko bitwie Chińczycy stracili czterystu ludzi, Brytyjczycy nie mieli żadnych strat własnych. Szli naprzód - poeta Czu Cze-jun zapisał w swym dzienniku osobiste wrażenia z tego najazdu: "W godzinie małpy słyszałem, jak drogą posuwały się nasze silne oddziały. Rzuciłem się do drzwi, aby popatrzeć, i widziałem, jak wojska szły zwartym szeregiem z łopoczącymi chorągwiami wojennymi. Doprawdy wywierały jak najlepsze wrażenie. Od jednego z żołnierzy dowiedziałem się, że ponieważ