gorączkowo zaczął przypominać sobie wiadomości o jaskółkach.<br>- Jaskółki przylatują wiosną - zaczął powoli.<br>Powieki chorego zatrzepotały niecierpliwie. Znów poruszył wargami.<br>- Śpiewaj...<br> Ponowny skurcz bólu wykrzywił mu twarz. I Kalias w tej chwili zrozumiał.<br> Jaskółeczka leci, leci, <br>Już na dworze słonko świeci.<br> Zaśpiewał drżącym, niepewnym głosem. Coś jakby uśmiech pojawiło się w kącikach ust umierającego. Pogoda zstąpiła na czoło.<br> Jaskółeczka przyleciała, <br>Wierzchem czarna, spodem biała, <br>Wynoś, wynoś placek spory <br>Z pełnej komory, <br>Wynoś wina też beczułkę <br>I sera gomółkę...<br> Aratos westchnął głęboko; głowa przechyliła mu się na bok i nogi wyprężyły. Kalias przerwał piosenkę i ujął jego dłoń. Była bezwładna, wilgotna i zimna