Główny guzik dockersów napręża się, ale wytrzymuje. Carlos maca się po kieszeniach, z zachwytem odkrywa dwa banknoty dolarowe i trzydzieści pięć centów drobnymi. O, i nawet jeden żeton na kolejkę podziemną.<br>Zwinięty srebrny kombinezon ląduje na razie w plastikowej torbie obok łóżka. Carlos wtyka głowę do mikroskopijnej łazienki, której żółte kafelki z paskiem w czarno- -żółtą szachownicę nadają wnętrzu wygląd skamieniałej i wywróconej na lewą stronę zwykłej tutejszej taksówki. Pstryka mizerna lampka nad umywalką. W lustrze nadal to samo: przekrwione oczy, nieporządna szczotka wąsów, śniada cera, która w tym świetle wygląda jak lekko przybrudzona ziemią, wręcz zielonkawa. Carlos wzdycha, gasi radyjko