obaj patrzą w górę, jakby nagle ktoś ich przekonał, że to, co na górze... nie musi być takie jak to, co na dole. Że nie ma jedności. Że nie to samo... człowiek w lochu przez anioła zamknięty i wolny ptak wiosłujący po ziemskich niebiosach czarnym skrzydłem. <br>Zeszli na dół, gdzie kalina o liściu szerokim. Hans wzrokiem po ziemi, jakby liczył szyszki. Bo nie wie, jak zejść ze słów wysokich do spraw przyziemnych. Rozchylili ostatnie paprocie. Polak sprowadza motocykl po śliskim podszyciu. Już jadą, już pędzą, a słonko grzeje im kark. Od wód ruszonych wiatrem ciągnie słonym tatarakiem. Hans przymknie oczy i