festiwalowym katalogu: "Wykształcenie filmowe - brak. Doświadczenie filmowe - brak". A jednak widać w "Katatonii" wielkie wyczucie filmu i próbę ucieczki od łatwo rozpoznawalnej "filmowości". Niewiele tu scen prezentowanych w tradycyjnych zbliżeniach aktorów recytujących kwestie czy w sztucznie ustawianych planach. Nagłowski szuka kamerą perspektywy uczestnika zdarzeń, a nie filmowca (np. w samochodzie kamera nie zagląda w twarze rozmówców, tylko śledzi ich profile z tylnego siedzenia). Bez przerwy zadaje sobie pytanie, jak najlepiej pokazać scenę. Świetnie widać to m.in. w bodaj najlepszej sekwencji filmu, nocnej konwersacji dwóch kobiet w ciąży. Zamiast kilku cięć montażowych, mamy tu jedno długie ujęcie nieruchomą kamerą, prezentujące jednocześnie