przypływ nadziei. Wystawił głowę z równo <br>obciętej ściany krzaków, dalej był pas otwartej ziemi, <br>twardej, nagiej i odmiecionej do czysta, zapraszającej, aby <br>śmiało na nią stąpnąć. Na ziemi leżała <br>sieć. Nie dostrzegł jej zrazu. Była wykonana z cienkich <br>metalicznych włókien, które przywarły blisko do gruntu, <br>znikały pośród ziaren piasku i kamyków.<br><br>W pamięci Awaru odżył widok wału nad zatoką i skręconego <br>na nim, spopielałego ciała Wanyangeri. Tędy nie było <br>wyjścia z Tees.<br><br> Spróbował zmierzyć wzrokiem szerokość <br>sieci, być może udałoby się ją przeskoczyć. <br>Nie umiał jednak wypatrzyć na odległość większą <br>od kilku kroków, dalej nie odróżniała się zupełnie <br>od podłoża. "Mógłbym