tych snobistycznych przyjęć u Kazików.<br>Już na progu narzeczona Kazika szepnęła, że jest tu ktoś, kto mnie zna. Stanął przede mną łysiejący grubasek, którego twarz z niczym mi się nie kojarzyła.<br>- Maniek jestem - powiedział radośnie i trochę piskliwie. - Pamiętasz mnie? Kiedyś w szkole podstawiłem ci nogę i zabrałem z tornistra kanapkę.<br>Z dalekiej niepamięci wynurzyła się pryszczata twarz szkolnego zabijaki. Nigdy nie zamieniłem z nim ani słowa i do tego dnia w ogóle nie pamiętałem, czy żyje.<br>- Byłeś chyba dwie klasy wyżej - przypomniałem sobie uprzejmie.<br>- Nazywaliśmy cię gruba dynia - powiedział trochę za głośno.<br>No cóż, prawdę mówiąc, nie lubię wracać do