kolorowanego i politurowanego orzecha). Powierzchnia okładzin nacinana była w formie szewronów i często zdobiona nabijanymi mosiężnymi gwoździami, które dopasowywano profilem do trzpienia głowni tak, że tworzyły charakterystyczny rysunek stylizowanej głowy ptaka (tzw. orla głowica); okładziny te łączono z trzpieniem głowni dwoma lub trzema nitami (ich liczba nie jest regułą w karabelach polskiego pochodzenia) z miedzi lub z miękkiej stali; główki nitów zwieńczone były ozdobnymi rozetkami. W drugiej połowie XVII i w XVIII w. występowały karabele bojowe, w których okładziny rękojeści były z bydlęcego rogu, zachowywały jednak parametry charakterystyczne dla starszej formy trzonu o drewnianych okładzinach; istniały też karabele bojowe o pełnych