Kondukt przecisnął się wąskimi schodami w dół, a wtedy<br>rozpostarły się wrota na świat, przy których już czekał w pogotowiu<br>kędzierzawy Oberteufelführer Tęgawek.<br> Na moment zatrzymali się w progu na podeście.<br> Wówczas książę schylił się nad Dziadkiem i okrył go pod brodę<br>naszą banderą, naszym jedynym zbytkiem, ciepłym kocem z karmazynu.<br> Przenikliwy powiew wiosny ciągnął od wrót.<br> Wtedy nasi towarzysze, żałobnicy, wyprostowali się odstępując o<br>krok.<br> Natychmiast z tamtej strony świata wyciągnęły się cztery pary<br>silnych rąk.<br> Byli to bardzo krzepcy ludzie w szarych kombinezonach.<br> Unieśli mary i poszli.<br> Tęgawek z rozmachem zamknął wrota.<br> Schował do kieszeni na brzuchu ciężki klucz