Signore,<br>la sotto il ponte... fare all'<br>amore?<br>SŁOWACKI zakrywa twarz rękami<br>Boże! Skoro już mała dziecina trądem tknięta,<br>Skoro już robak lilię przeczystą plugawi...<br>DZIEWUSZKA znika; Poeta chce zejść na widownię, skąd<br>wyłazi nań stary gruźlik, zanoszący się strasznym, bulgocącym kaszlem. Poeta<br>zasłania sobie ponownie oczy.<br>Wieczór nagły. Muzyki karnawałowe i chichoty podmacywanych publicznie kobiet.<br>SCENA SZÓSTA<br>MATKA w białej sukni z przejrzystego tiulu siedzi na krześle<br>SPIKERKI. Przed nią bukiet oszronionej jedliny. Wchodzi<br>SŁOWACKI z CWANYM RODAKIEM.<br>CWANY RODAK Przywożę Wam... słowo ojczyste i ucałowania od najbliższych... jak<br>się to mówi... Od wuja<br>Ignaca...<br>SŁOWACKI Chyba... od Teofila?<br>CWANY