po twarzy. Więc mam walczyć o życie, bo on tak chce? <br>- Ja nie chcę! Nie chcę... - szepcę, ale to są już tylko słowa. Dlaczego ulegam? Dlaczego oddaję się w jego ręce? W obce ręce? Czy dlatego że zawsze wierzyłam w przeznaczenie? Skoro tu przyszedł... Skoro mnie odnalazł... Nadzieja drgnęła jak karp, co nawet pokrojony w kawałki jeszcze na desce skacze. Żyje każdą cząstką z osobna. Żyje?... <br> Andrzej...<br>Już jest po wszystkim. Niezłośliwy. Łagodny. Dobry. Niezłośliwy. <br>Jak minął cały ten tydzień? Ostatnie godziny... jak one mijały? Zdusić w sobie wyobraźnię. Ścięli cudowne jej włosy. Zniszczyli Teofana. <br>Lekarz pozwolił mi do niej wejść