się na palcach<br>Wiedeńskiego tańczy walca.<br><br>Każdy pan jej czar ocenia,<br>Każdy pyta się Szerszenia:<br>"Kto ta dama, ta nieznana,<br>Kto ta piękność, proszę pana?"<br>Szerszeń mówić nie chce wcale,<br>Odpowiada coś niedbale,<br>Zielenieje wprost ze złości:<br>Nie ma czym nakarmić gości.<br>"Nic już dzisiaj nie dostanę.<br>Dam im placki kartoflane!"<br>Pchła tymczasem od kwadransa<br>Tańczy z wdziękiem kontredansa,<br>Główkę schyla i co chwila<br>Do tancerza się przymila,<br>I taneczne stawia kroczki<br>Leciusieńkie jak obłoczki.<br>Muzykańci grać przestali,<br>Szerszeń kręci się po sali,<br>Chciałby wykryć winowajcę<br>I ukradkiem Pchle Szachrajce<br>Jednym okiem się przygląda.<br>Towarzystwo walca żąda!<br>Pchła już tańczyć nie