zechce wziąć przed Panem Bogiem odpowiedzialności za upadek kuriozalnych kości. Opowiadania na temat tych arcydziwnych gnatów można mnożyć. A jaka jest prawda?<br>Spróbujmy prześledzić dzieje owych kości. Po pierwsze, należy przypomnieć, że już w roku 1937 znakomity uczony, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Henryk Hoyer na łamach pisma "Kosmos" (z. 3) uznał katedralne kości za zwierzęce, pochodzące z epoki dyluwialnej. Stwierdził też, że są to szczątki czaszki nosorożca, połowa dolnej szczęki walenia i mamuta. Tyle ekspertyza uczonego. Przed wiekami owe kości, wiszące co najmniej od wczesnego średniowiecza, zostały najpewniej wymyte z wiślanego piachu i jako osobliwość najwyższej klasy powieszone u wrót prowadzących do