Nie wie pani? - mruknąłem z lekkim odcieniem żalu. - Chcę pisać. Być pisarzem.<br>- A, słusznie! - przytaknęła, znowu się uśmiechając. - Panna!... Ma gęsie pióro.<br>- Dobrze pani pamięta.<br>- I z tego zamierzasz żyć? - spojrzała w moją stronę, unosząc nieco brwi.<br>- Wie pani - powiedziałem z akcentem wyniosłości - ja w ten sposób nie myślę... Tymi kategoriami. Ja po prostu &lt;hi&gt;chcę&lt;/&gt; tego. A czy mi się to uda, a zwłaszcza przyniesie dochód, to już jest inna sprawa. O to na razie nie dbam.<br>- Maksymalista... - rzekła z ironicznym uznaniem. - Chce wszystko albo nic.<br>- Można i tak powiedzieć - przyjąłem tę uwagę i, po chwili wahania, zagrałem ofensywniej: - Moim imieniem