Tych siedem włók wypłacało ludności krzywdę małego złodzieja ze złamanymi nogami. By już żadne dziecko w mieście i okolicy nie narażało swoich nóg i nie popełniało grzechu z ochoty skosztowania cudzego owocu. <br>Co zaś do przycisku, to proboszcz bardzo bolał nad tym, że musiał go darować. Nad wyraz lubił ten kawał białego marmuru, pamiątkę po osobie tak wyjątkowej jak matka Gabi! A także lubił go po prostu za to, że miał jakiś dziwnie interesujący kształt i wygląd. Siostrzeńca swego bardzo kocha, choć jest to trochę wariat, bardzo zresztą godny człowiek, nigdy jednak nie byłby mu dał dobrowolnie przycisku, gdyby nie to