ciemną kuchnią i łazienką, dawno nieremontowana, z pożółkłą tapetą. W pokoju duży jamnik, podróbka soniaka, półki z książkami i maszyna do pisania - masywna kolubryna na prąd. Zygmunt zerknął na wkręconą kartkę z niedokończonym wierszem. Na stole puste opakowanie po dziurawcu, kamele od ruskich i nitrazepam. Nic szczególnego, typowe umeblowanie piszącego kawalera przed trzydziestką. Bocian miał zamiar kupić komputer, ale wahał się jeszcze, niepewny, czy warto zdradzić tradycję szczękającej maszyny. Bał się, że kiedy będzie miał pod palcami klawiaturę, poezja się nie zrodzi.<br>Bez zbędnych wstępów Bocian podsunął fotele do okna, na parapecie postawił puszki i załączył Mazola.<br>- Wiesz, Rubinowi śruba pękła