o tym od dawna. Świadomość wygłupu nie mogła zakłócić dzikiej satysfakcji, że on - Zygmunt - wsącza w kamienicę urynowego wirusa. Nachylony nad zlewem, szczotkował zęby, szczerzył je w końskim grymasie i spluwał kolgejtową flegmą, by przejść do golenia przed lustrem. A golił się bardzo dokładnie i bardzo dokładnie wyrykiwał wszystkie znane kawałki. De Pasandżer Iggi Popa miał wiele bisów.<br>Zaciekłość Drzeźniaka była wprost proporcjonalna do sterty zażaleń, jaka piętrzyła się na biurku dzielnicowego. Ich treść oddawała Golgotę lokatorów, a Gomorę Drzeźniaka. Dzielnicowy był bezradny i rozkładał ręce. Stwierdzał, że ręce ma związane i że ręce od wszystkiego umywa. Sprawę ucinał jeden jedyny