zaniepokoiliśmy się naprawdę i mąż zjechał windą na dół, z szóstego piętra, gdzie mieszkaliśmy. Córki jednak nie było.&lt;/&gt;<br>&lt;q&gt;- Nie podejrzewaliśmy jeszcze niczego złego&lt;/&gt; - kontynuowała swoją opowieść Kazimiera T. &lt;q&gt;- Myśleliśmy, że - skoro była ciepło ubrana - mogła pójść ze swoją koleżanką gdzieś na kawę z ciastkiem i siedzą teraz w jakiejś pobliskiej kawiarni. Mogło być też i tak, że pojechała do niej, aby wytłumaczyć jej trudniejsze kwestie z matematyki, gdyż była z tego przedmiotu najlepszą uczennicą w klasie. Uprzytomniłam sobie także, że to był przecież koniec tygodnia i Ilona mogła wyjść do kiosku, aby kupić swoją ulubioną "Filipinkę". Na razie więc myśleliśmy, że