przedszkola. Dzwonek u drzwi był tam za wysoko, więc Hajim podsadzał mnie, a ja naciskałam. Odbierał nas najmłodszy wujek, Wili, który mnie nosił na karku, a ja trzymałam go za grzywę jak konia. Miał jasne i proste włosy, jak wszyscy ze strony mamy. Ojciec i jego bracia mieli czarne i kędzierzawe. Mama i jej zamężne siostry nosiły na głowach ortodoksyjne szajtle, a w uszach małe złote kolczyki z perełkami, drobnymi szafirami lub rubinami. Kolczyki te się nie otwierały. Dostawało się je zaraz po urodzeniu, na zawsze, razem z imieniem. W moich kolczykach tkwiło pięć maleńkich rubinów. Miałam też porcelanową lalkę o