teraz wziąć Monikę, jak bohaterowie brutalnych książek biorą bohaterki: silnie i obojętnie. Wyobrażasz sobie proces rozkładania się zwłok i owo wyobrażenie jest dla ciebie tym, czym dla innych czerwone wino do mięsa. A może w ten sposób maskujesz przyjemność izolacji, jaką osiągasz przy jedzeniu? Naturalnie, jeżeli jesz sam. Połykasz duże kęsy, rozpierasz się na stole, jesteś wyzwolony z konwencji towarzyskich. Więc może to jest ważniejsze? Kończąc jeść czerstwy chleb z niezbyt świeżym masłem i niesmacznym serem, odczuwasz zadowolenie: nie traktujesz jedzenia jako mechanicznej czynności, jedzenie jest dla ciebie sprawą niemal metafizyczną. Jedzenie, tak samo jak myśl o metalowych płaszczyznach, potwierdza twoją