Tekla przyniosła na tacy napełnione już kieliszki i postawiła na środku stołu. Jurczenko podał kieliszek Zinoczce i zawołał:<br><br>- Zdrowie pań prześlicznych!<br><br>Polina podeszła do panny Kazimiery, trąciła kieliszkiem w jej kieliszek i powiedziała cicho:<br><br>- A ja piję za prawdziwą miłość...<br><br>Panna Kazimiera spojrzała na nią niepewnie, umoczyła usta i odstawiła kieliszek. Potem nagle oblała się jeszcze większym rumieńcem i rzekła spuszczając oczy:<br><br>- Nie znam się ani na miłości, ani na koniaku... Jedno i drugie jest dla mnie za mocne.<br><br>Mieńszykow siedząc obok ojca mówił ściszonym głosem:<br><br>- Stanisławie Bernardowiczu, przyszedłem w poselstwie od Anny Andriejewny Zarieckiej. Kazała panu powiedzieć, że jest jej