zamienić carską Warszawę na habsburski, liberalny Kraków. Jednak socjalizmu nie wybił sobie z zapalczywej szlacheckiej głowy. Poświęcił dla niego obrażoną i do żywego dotkniętą rodzinę. Zrezygnował również z korzyści płynących obficie z ukraińskiego czarnoziemu. Odwrócił się do tego wszystkiego plecami. Usamodzielnił się i niebawem, pełen niezamąconego poczucia swobody, przemierzać począł kiepskie krakowskie bruki w takich samych podartych butach, jakie nosiła większość jego nowych przyjaciół. Po maturze wyjechał na krótko do Anglii, siedział potem jakiś czas w Belgii, wreszcie przeniósł się do Szwajcarii, już całkowicie oswojony z chronicznym niedostatkiem. Spółdzielczość pochłonęła go bez reszty. To była idea, której zapragnął poświęcić życie. Przez