że nieodpowiedzialny kierownik oszukiwał go i mamił innym zajęciem, by zdobyć podanie świadczące o widzimisię pracownika. <br>Ten przykład i wiele podobnych świadczą, że nasza kultura społeczna brakiem poszanowania prawa pracowniczego odbiega jeszcze często od zwykłej przyzwoitości. W stałym konflikcie z liczną rzeszą nierobów skandalicznie zachowujących się pracowników niektórzy dyrektorzy i kierownicy zagubili gdzieś oddzielną miarkę jaką winni mierzyć postępowanie pracowników dobrych. Można by rzec, że w tym względzie równają zbyt często w dół, ze szkodą dla sprawiedliwości. <br>&lt;hi rend="bold"&gt;Prawo incydentu&lt;/&gt;<br>Można by je sformułować tak: częstokroć przypadkowe wydarzenie najbardziej waży na ocenie czyjejś pracy. Bywa więc, że lata nienagannej pracy idą w