jednym miejscu gór karpackich.<br>To ograniczenie swobody wyobraźni poetyckiej było niezbędne, natomiast już tylko z woli poety akcja dramatu od początku toczy się ospale. Warto dla kontrastu odwołać się raz jeszcze do III części Dziadów, przypomnieć, jak były w nich kształtowane sceny zbiorowe. Na przykład scena więzienna - w celi Konrada, kilkunastu więźniów. Ilu? - nie wiadomo dokładnie, bo nie ma w dramacie spisu osób, ani na początku sceny nie zostały wymienione ukazujące się w niej postacie. Widz teatralny łatwo mógłby je policzyć; czytelnik nie ma takiej jasności. Najpierw jest na korytarzu "kilku więźniów", dalej wychodzą wywołani z cel "inni więźnie", w toku